از جمله کارهای خارق العاده ی خانم پاییز،

بافتن ابرهایِ خاکستریِ پشمی بود.

تو معنی همه ی الفاظ منی.

تشنه ام.

تشنه ی آغوشت.

رود خانه ی با سخاوتِ دستهایت را به سویم جاری کن.

مرا سیراب کن.

.

.

.

سبز کن.

دیشب،حوالی ساعت دو از خواب پریدم.با دلهره.مثل کسی که اضطراب شب امتحان دارد.از روی تخت بلند شدم.دست و صورتم را شستم.نشستم به درس خواندن. ناغافل. اولِ سالی!!

به من بی نوا دعا کنید تا خدا شفایم دهد.

«قسم به اسم آزادی»

^{تصویر:اصفهان،محله ی هارونیه.}

^{+عکس رو که دید؛ یه نیشگون از بازوم گرفت و گفت:«تو خیلی سر به هوایی، صهباء!»}