بعضی کارها هست که هرچقدر هم در انجام اون کار مهارت داشته باشی. بعد از مدتی که سراغش نری و اون رو انجام ندی احساس میکنی تری و فرزیِ قبل رو در انجام اون کار نداری.احساس میکنی دستهات در انجام اون کار، هرز رفته .برای مثال کسی که هنر خیاطی داشته ومدتی این هنر رو کنار گذاشته ؛ بعد از مدتی که سراغش میره؛ متوجه میشه که مهارت گذشته رو در انجام اون کار نداره.در این جور مواقع به چند نکته باید دقت کرد.

اول: مهارت گذشته رو نداری ! تجربه گذشته که نرفته حاجی حاجی مکه ؛ هنوز قرص و محکم سر جاش ایستاده ، خودت باید خودت رو مدیریت کنی.خودت باید موتور محرک خودت باشی.از تجربه هات استفاده کن.

دوم:ترس از ارائه کار رو بریز دور.به خودت بگو :"تو بزدل نیستی ، بالاخره باید از یه جایی شروع کرد! ” پس یه فرصت دیگه به خودت بده.

سوم: به هیچ وجه ،نگران فرصتهای از دسترفته نباش، چون به قول قدیمیا :"نه توپیری! نه خدا بخیل!”

چهارم:این آیه که از جیب خدای مهربون افتاده پایین رو بگیر و آویزه گوش کن:” وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَی ؛ و اينكه براى انسان جز حاصل تلاش او نيست"1

پنجم:دیگه کار از صغری و کبری چیدن گذشت .قدم اول رو با گفتن یک یاعلی بردار.

^{1-سوره نجم.آیه39}

رمضان لحظه ایست که باید آن را زیست؛ بدونِ گذشته ، بدونِ آینده

رمضان را باید فقط زندگی کرد و همراه با موسیقی دلپذیر نیایش وارد فضای تسبیح شد .فضای شکرگزاری برای زنده بودن و تنفس در ماه میهمانی خدا و روزه داری برای عزیز شدن.

رمضان را باید زیست برای لحظه های شیرین افطار . لحظه های معنوی که فقط خدا باید بخواهد تا ابدیتی شود.

خدایا!به میهمانیت آمده ام بدون اینکه پیشکشی با خود آورده باشم، میهمانت را بپذیر با همین دستهای خالی.

“رمضان مبارک”

امروز یه پیامی  درباره انسان به دستم رسید به نظرم خیلی جالب امد .امیدوارم مفید واقع بشه.

انسان یک فلز یا یک سنگ گران قیمت نیست که اورا به دست صنعتگر ماهر بدهیم وهمه آرایش و پیرایش اورا از صنعتگر بخواهیم.انسان یک گیاه نیست که اورا به دست باغبان بسپاریم و فقط باغبان را مسئول همه چیز اوبدانیم.

انسان از آن جهت که انسان است ؛علاوه بر قوای نباتی واحساساتی حیوانی، دارای قوه عقل و اراده است، عقل و اراده نمی گذارد که صد در صد تابع عوامل خارجی باشد، مانند یک فلز ویک سنگ تابع حرکات دست یک صنعتگر باشد، مانند یک گیاه به هر دست که او را بپرورد، بروید و مانند یک طوطی در پس آیینه اورا نگه دارند و هرچه به او تلقین شود تکرار کند ؛ بلکه انسان یک نوع استقلال وحریت ارادی دارد که ممکن است با وجود همه عوامل خارجی ، کاملا تحت تاثیر قرار نگیرد، یعنی صد در صد مجبور و تحت تاثیر عوامل بیرون از وجود خود نیست .

در نهایت ِکار، خودش درباره خودش تصمیم بگیرد و مادامی که خودش درباره خودش نیندیشد ؛ اندیشه دیگران درباره او کافی نیست ، مادامی که خودش درباره خودش تصمیم نگیرد ، اراده و تصمیم دیگران درباره او کافی نیست.این است که بزرگان دین گفته اند:"آن کس که در قلب خود واعظی برای خود ندارد؛موعظه وموعظه کنندگان فایده ای به حالش نمی بخشند”¹

^{1-حکمتها واندرزها-شهیدمطهری(ره)}

“کاش که آهی و کاش ترکه اشکی این کلمات را لایق کنند برای نوحه سرای حضرت ارباب علیه السلام که این قلم و هیچ دیگر،جز به اذن و نگاه او نه تاب اندوهش دارند ونه مقام مصیت خوانی اش.”

نویسنده،کتاب را با این جملات آغاز و از همان ابتدا پیوندی میان دل وسرزمین کربلا برقرار کرده است.

کتاب را ورق میزنم. دلم نمیاید از جملات دلنشین وتصاویر دلنشین تر آن دست بکشم. یکبار ، دوبار، بار ها وبار ها،نوشته ها را مرورمیکنم. به دهمین صفحه که میرسم این جملات را از نظر میگذرانم:”هیچ نوحی پیش از تو دل به کشتی سوار نمیکرد و غریق قلب را منجی نمیشد.عجبا!که طوفان هنوز باز نایستاده است و تو نیز…”

چقدر دلچسبند این کلمات!

نویسنده ،در صفحه دهم ، جریان عاشورا را به نوحی که دل به کشتی سوار میکند  تشبیه و روایت” کُلُ یومٍ عاشورا وَ کُلُ ارضٍ کربلا"را خاطر نشان کرده است.

کتاب هدیه ای از طرف استادی مهربان است؛ که در زمان اهداء ، لبخندی چاشنی کار میکند و میگوید:"چون میدانم میخوانی ، این یک جلد را برای تو کنار گذاشته ام"، و من خوشحال از دریافت هدیه ایی این چنین ودلگرم از کار استاد که در این بازار گرم و بل بشور دنیای مجازی،هنوز هستند کسانی که کتاب به این و آن میبخشند؛ آن را از دست استاد میگیرم و از صمیم قلب تشکر میکنم.

نیم ساعتی میشود که مشغول خواندن هستم. پشت جلد زرشکی رنگ کتاب با فونت سفید رنگ نوشته شده :”تورا معراجی بَر نِی،نگاهت مبعث قلوب،که هر که در حَرای سینه ات در آمد ، بر رسالت آه بر انگیخته شد و پیامبر اشک بر آمد”

به گمانم منظور نویسنده ، شنیدن نام امام حسین علیه السلام است که بی اختیار اشک را بر گونه ی هر محبی سرازیر میکند ؛ همان اشکی که فرشتگان را یارای شمارش پاداش آن نیست . و چه زیبا چُنین اشکی را پیامبر میخواند ، اشکی که پیامبر است و قرار است  پیام عاشورا را به سراسر گیتی ابلاغ نماید.

کتاب هدیه ای فراموش نشدنی از طرف استاد است ، نامش” تورا معراجی بر نی“نوشته سید علی شجاعی ،نشر آرما میباشد.

 همزمان با تمام شدن کتاب ،چشمانم را میبندم.دوست دارم احساس خود را بعد از خواندن آن بیان کنم.آرام و سبک، دلم نذری امام حسین علیه السلام میخواهد.

در میان آل فرعون،در همان کانون فرعونیت،زنی مخالف فرعون پیداشد.یعنی همان متنعم ترین وبرخوردار ترین زنان جامعه مصری که اگر بنا بود وضع طبقاتی  ،حاکم بروجدان انسان باشد ، محال بود که او زن مومنی از آب در بیایدوعلیه فرعون قیام کند.در منطق مذهبی ما وقتی میخواهیم زنان مقدس درجه اول را ذکر کنیمآسیه همسر فرعون در این ردیف است₁.اونه تنها یک زن نمونه قرآنی ،بلکه نمونه بارز یک انسان کامل والگوی  رفتاری است^.آسیه  ایمانی تمام وکمال داشت، وقتى ايمان كـسـى كـامـل شـد ظـاهـر و بـاطـنش هماهنگ،و قلب و زبانش هماواز مى شود.

این بانوی گرامی چنان راه بندگی راپیموده است که دعا وخواسته قلبی او که برزبان میراندهمان آرزویی بود،که در طول زندگی خود در پی رسیدن به آن بود.مومن واقعی کسی است که در دل آرزویی بپروراند که با عمل او هماهنگ باشد.آسیه سلام الله از تمامی لذات دنیوی چشم پوشی کرده بود،نه به خاطر اينكه دستش به آنهانمیرسید،بلکه به كراماتى كه نزد خدا ، بـه قـرب خـدا  ، و به غيب دلبسته وايمان آورد،و در برابر ايمان خود استقامت ورزيد، تا از دنيا رفت.

.ايـن قـدمـى كـه هـمـسـر فـرعـون در راه بندگى خدا برداشت،قدمى است كه مى تواند بـراى هـمـه پـويـنـدگـان ايـن راه حق مـثـل بـاشـد²

 .«و ضرب اللّه مثلا للذين امنوا امرات فرعون اذ قالت

رب ابـن لى عـندك بيتا فى الجنه و

نجنى من فرعون و عمله و نجنى من القوم الظالمين»³

 ^{1-مرتضی مطهری،مقتضیات زمان-انتشارات صدرا-ج دوم-1384-ص153.}

^{2-اقتباس وخلاصه-محمد حسین طباطبایی-ترجمه تفسیر المیزان-ذیل آیه 11سوره مبارک تحریم.}

^{3-سوره مبارک تحریم ،آیه 11}