همیشه تلاش کردم برای پول کار نکنم ؛

اما ته تهش یه نیروی من رو وادار به احترام میکنه.

مثلا هیچ وقت نمیگم :"صد تُومَن” ؛ میگم:"صد هزار تومان پول بابرکت انشاالله” ، همراه با:))

بالاخره هیچ کس از احترام گذاشتن ضرر ندیده.

خدا رو چه دیدی،یهو این احترام به مذاقِ پوله خوب جلوه کرد و دوبرابر شد!

(خُب ، هرکسی یه خلق و خویی داره. منم اینطوریم)

فقط خرجش اینه که باید صابون بیشتری مصرف کرد برای شستن چرکهای کف دست.

الحمدلله تنها چیزی هم که ثبات قیمت داره و حتی بعضاً صلواتی در دست رِس همه قرار میگیره ؛ همین صابونهای چرک کف دست بشوره!

دعا نوشت:یا شافی! مردم ایران ، هرگز از نعمت سلامتی بی نصیب نشن.