*کسی نزد رودخانه ای بود وظرف آبی برداشت وپس از نوشیدن باقی را به زمین ریخت.حضرت علی (علیه السلام)که این صحنه را مشاهده کردند فرمودند: همین عمل گرچه در کنار رودخانه است اسراف میباشد.*

*یکی از عذاب های دوزخیان ،در اختیار نداشتن آب است.در قرآن کریم میخوانیم «ونادَی اَصحابَ الجَنَتَّه اَن اَفیضوا عَلَینا مِن الماء أو مِمّا رَژَقَکُم الّله قالوا حَرَّمَ هما عَلَی الکافِرین»، *«ودوزخیان ،بهشتیان را صدا می زنند که مقداری آب یا از آنچه خدا به شما روزی داده به ما ببخشید »آنها در پاسخ می گویند :«خداوند این ها را بر کافران حرام کرده است».

^{*داستان های بحا رالانوار.*اعراف آیه 50.}

کجایندازاد مردانی که به حمایت مردم خویش برخیزند؟                                                      

کجایندغیور مردانی که به هنگام نزول بلاومشکلات مبارزه میکنند؟

هان مردم!ننگ وعار پشت سر شما وبهشت در پیش روی شماست.سوگند به جان خودم در مبارزه بامخالفان حق وانان که درگمراهی و فساد غوطه ورند یک لحظه مدارا وسستی نمی کنم.پس ای بندگان خدا!از خدا بترسید واز خدا به سوی خدا فرار کنید واز راهی که برای شما گشوده بروید و وظایف ومقرراتی که برای شما تعیین کرده به پا دارید.

اگر چنین باشید علی ضامن پیروزی شما در اینده می باشد.

 نهج البلاغه^{_{، ترجمه خطبه171و24.}}

صبادمید خوراسازمشرق ایران / مگرکه ذره ای از تربت خراسان داشت

محل امن وامانی که وادی ایمن / هرانچه داشت از خطه بیابان داشت

مربع حرمش رشک هشت باغ بهشت / که پایه برترازاین نه رواق گردون داشت

بقاف قبه اوپرنمیزند عنقا / براستانه اوسر همای گردون داشت

فضای قدس کجارفرف خیال کجا / براق عقل دران عرصه گرچه جولان داشت

فروغ روی ترامشتری هزاران بود / ولی که زهره ان زهره روی تابان داشت

به مفتقربنگر کز عزیز مصرکرم / باین بضاعت مزجاه چشم احسان داشت

   _{*علامه غروی اصفهانی*}

بگیردامن ان مرشدی که میداند             که شان او به علوا ست وقدر او به رفیع

...یک روزدر مدرسه ای ایستاده بودم که ناگاه دستی برشانه ام احساس کردم وجمله ای شنیدم…

«ای فرزند دنیا میخواهی نماز شب بخوان واخرت میخواهی نماز شب بخوان»

این سخن انقدر در من اثر کرد که از ان زمان به بعد تا زمانی که به ایران مراجعت کردم پنج سال تمام در محضر وی روز وشب به سر میبردم وانی از ادراک فیض ایشان دریغ نمی کردم وپیوسته تا اخر عمر رابطه مابرقرار بودودستوراتی میدادند.

اومرحوم ایه الله حاج سید میرزاعلی اقای قاضی تبریزی بود.

  _{برگرفته از: خاطرات علامه طباطبایی،صاحب المیزان .}           

ایت الله فقید درس فلسفه را در مکتب فیلسوف عرفانی معروف میرزا محمد باقر اصطهبانی فراگرفت.وی در دریای فلسفه انچنان فرو رفت که عقاید واثار فلسفی را در تمام نوشته های او خواهید یافت.کسانیکه حاشیه او بر کفایه اخوند را میخوانند طغیان معلومات فلسفی او رادر مباحث اصولی به صورتی می بینند که گمان میکنند یک کتاب فلسفه مطالعه می کنند.مشع شع ترین اثر فلسفی او(تحفه الحکیم)است که منظوم بوده وباید این اثر بدیع را ایاتی از ایات هنر شمرد.

استاد در روز پنجم ماه ذی الحجه سال1361به هنگام سپیده دم به دار بقا رحلت کرد.استاد بزرگ از شما پوزش می خواهم که نتوانستم حق مقام شما را ادا کنم.از پروردگار متعال در خواست میدارم از روحانیت شما به من نیز الهام کند.

  _{(بیوگرافی در مقدمه حاشیه مصنف برمکاسب)}