آگوستوس:«انقدر مشغول خودتی،که اصلا حواست نیست دارم جذبت میشم!»   نمیدانم تابحال،این حس برای شما هم به وجود آمده یا نه؟! این که بعد از خواندن یک کتاب ، دوست داشته باشید نویسنده اش را از نزدیک ملاقات یا حداقل با او تلفنی صحبت کنید.سالها پیش، وقتی «ناتور… بیشتر »

روی پنجه ی پا بلند میشوم. سرم را از لبه ی بالکن جلوتر میبرم. سنگفرش پیاده رو،گُله به گُله نمناک است.قطرات برّاق،از روی گلبرگهای همیشه بهارِ کنارِ پیاده رو سُر میخورند و توی گِلهای باغچه فرو میروند.نَفَسِ جانانه ای چاق میکنم و با صدایی که خودم بشنوم ؛… بیشتر »

پیشترها،متروی تهران را تجربه کرده ام و همچنین ،متروی مشهد را.اما از وقتی متروی اصفهان برقرار شده؛سر و کارم به آن نیافتاده.امروز توی مسیری که برای پیاده روی در نظر گرفته بودم؛وقتی به دروازه دولت رسیدم؛ به سرم زد از آنجا تا فلکه ی شهدا ، با مترو بروم.پیش… بیشتر »

  نوروز در ایران، شروع دوباره و سرآغاز زیستن و تولد است. زمانی که صفحه ی نخست تقویم شمسی ورق میخورد و فروردین چشم میگشاید؛ رخش سبز پوش طبیعت در دشتها،جنگل ها ، پیاده روها و کوچه های شهر و روستای  ایران زمین شروع به تاخت میکند و نژاد آریایی از دو گیاه… بیشتر »

  باب آخر سفر زمان:یازده فروردین،یک نیمه شب مکان:خانه ی خودمان   در سفر نوروزیمان به ده دز، وقتی آهنگ بازگشت به اصفهان، توی دهان همسفریهایم افتاد؛مگر بیرون می امد،حتی توی خواب هم «دلم میخواد به اصفهان برگردم» میخواندند. من هم برای جلوگیری از سرایت… بیشتر »

  باب ششم سفر زمان: ده فروردین،۱۴:۴۸ مکان: ده دز،روستای برآفتاب،دامنه ی کوه باغشاه.   پایاز معلم بیست و سه ساله ی روستا بود.با او موقعی که توی مسجد روستا اذان می گفت آشنا شدیم.بعداً خودش گفت که برادر کوچک مریم بانو ست.پایاز کل بعد ازظهر دهم فروردین،… بیشتر »

  باب هفتم سفر زمان:یازده فروردین،پیش از ظهر مکان:میرن آدما   1:«ئه اینجا رو! پاشو پاشو! رسیدیم.»   3:«چیکارش داری!؟ بذار بخوابه،خسته اس.»   1:«نه بابا فکر کنم مرده اصلا! اُووی با توام آ! پاشو این شیر سنگیا رو ببین! انقدر زیادن که نگو! یکیشون درست سایز… بیشتر »

    باب پنجم سفر زمان: ۱۴:۳ مکان:شهر ده دز،لب کارون   کارون آبی را دیدم . آب ولرمش را با سر پنجه ی پاهایم حس کردم.کنارش تابلو زده بودند «خطر غرق شدن،شنا ممنوع!» ولی بچه ها نیم تنه هایشان را لخت کرده بودند و توی کارون آب تنی میکردند.چند نفری هم آن وسط… بیشتر »

  باب چهارم سفر زمان:  نهم فروردین، ۷:۲۹ صبح مکان: شهر ده دز،روستای برآفتاب ظفری،خانه ی مریم بانو .   یکی از محسنات سفر این است که در اثر معاشرت با اقوام مختلف، دسته بندیها و طبقه بندیهایی که از  آدمها توی ذهنمان ساخته ایم تغییر شکل پیدا میکنند و… بیشتر »

  باب سوم سفر زمان: ۷:۴۳ صبح مکان: شهر ده دز،روستای برآفتاب ظفری،لب ایوان خانه ی مریم بانو .   واژه هایم خلاصه میشود در صدای عروسی گنجشکها روی شاخه ی درخت بلوط خانه ی مریم بانو و صدای بزغاله ها ، مرغ ها و خروس ها که سکوت روستای زبرجد پوش «برآفتاب»را… بیشتر »

  باب دوم سفر زمان: ۱۷:۴۱ مکان:شهر ده دز،روستای زراس،چهل و پنج کیلومتری شهر ایذه.   گنبد وگلدسته ی امامزاده شهپیر، آن طرف رود کارون در دامنه ی رشته کوههای زاگرس میدرخشد.انگار تقدیر چنین رقم خورده که این انگشتری زرین روی انگشتان سبز دشتهای آن سوی کارون… بیشتر »

  باب اول سفر زمان:۱۱:۳۰ قبل از ظهر . مکان:جاده اصفهان،خوزستان.   کوه خندان ایستاده ته جاده و مثل دماوند ملک الشعرای بهار کلاه خوُد سیمی به سَر کرده . از توی دهانش  خارج میشویم. خورشید آرام آرام  از پشت شیشه ی ماشین به روی دستهایم میخزد و مینشیند روی… بیشتر »

  توی میهمانی بحث «راه حق راه منه» داغ شده بود. بچه ی درونم مدام به پهلویم سُک میزد که«حوصله م سر رفت پاشو بریم توی حیاط بازی!» من هم دستش را گرفتم و نشاندمش جلوی قاب ترمه ای که به ستون وسط پذیرایی زده بودند و به او گفتم :«عزیز دل م، بُتّه جِقّه های… بیشتر »