گفت:«وصفم میکنی؟»

گفتم:«حرف بزن!! پژواکِ صدایت، خلوتمان را مستانه تر میکند!»

سپس به انتظار جازِ کلامش نشستم در سکوت.

دانه ی آرزوهایم را کاشتم.

به ذوق تو آبیاریش کردم.

وقت چیدن محصول رسیده!

نمیخواهی بیایی؟!

اونی که برای سربلند بیرون اومدن از ایام پر التهاب امتحانات، آش نذری پخته؛ منم ، من!!

دوستان عزیز امتحان دار!! بیاین یه کاسه آش بخورین و برین بچسبین به درسُ مشقتون.

+به دلیل گرفتگی شدید تارهای صوتی از سِروِ سرکه،کشک و پیاز داغ معذورم.

من

کشیدم؛کنار

و

به این کنار کشیدن؛میبالم.

یا مُنشئَ السَّحاب الثِّقال

ای تو که ایجاد کننده ی ابرهای باران زایی! ما تُهیدستان شهرِ عقیمِ بی بارانیم! کاسه ی دستهای ما را پر از باران کن؛شهرمان را پر از نوزادِ ابرِ باردار!