از نوف بکالّه که از یاران یمنی امام علی علیه السلام بود نقل شده:

              
                      «در یکی از شب ها امام را دیدم که برای عبادت از بستر        

                      برخاست ، نگاهی به ستارگان افکند وبه من فرمود:              

                      خوابی ؟یا بیدار؟

                      گفتم:بیدارم

                      ا مام فرمودند:ای نوف! خوشا به حال آنان که از دنیای حرام

                       چشم پوشیدند،ودل به آخرت بستند،آنان مردمی هستند         
                           
                      که زمین را تخت،خاک را بستر،آب را عطر،وقرآن را پوشش

                     زیرین،ودعا را لباس روئین خود قرار دادند،وبا روش      

                     عیسی مسیح علیه السلام بادنیا برخورد کر دند^»
  
امام علی علیه السلام در باره ارزش سحر وشب زنده داری نیز،چنین فرمودند:

                     «همانا داوود پیامبر علیه السلام در چنین ساعاتی از شب
                      برمیخواست، ومیگفت:این ساعاتی است که دعای هر     

                      بنده ای به اجابت میرسد ، جز باج گیران، جاسوسان،        

                     شبگردان،نیروهای انتظامی حکومت ستمگر ونوازنده  

                     طنبور وطبل». ¹ 

1-محمد دشتی،ترجمه نهج البلاغه،حکمت 104.