« یادداشت های سرپاییِ اسباب کشی 7 | لبخندهای پایانی » |
من و تو یکی شوریم
از هر شعله ئی برتر،
که هیچ گاه شکست را بر ما چیرگی نیست
چرا که از عشق
روئینه تن ایم.
و پرستوئی که در سرپناهِ ما آشیان کرده است
با آمد شدنی شتابناک
خانه را
از خدائی گم شده
لب ریز می کند.
+شاملو
فرم در حال بارگذاری ...
خوشحالم که چسبید :)