اولین پست را در یکی از وبلاگهای سامانه ی خودمان (کوثربلاگ)خواندم.کشتی مطلای قرآن نشان، که در حرم حضرت معصومه سلام الله با حضور روحانیون بلند پایه رونمایی شده بود.

اول داغ سانچی سوخته در دلم تازه شد و بعد داغ کعبه ی سوخته ی سریال مختار. در آن لحظه تصویر این کشتی طلایی ذهنم را پرت کرد سمت سکانسی از سریال مختار نامه،سکانسی که عبدلله بن زبیر در آرزوی ساختن کعبه ی مطلا بود.در آرزوی به رُخ کشیدن شکوه شعائر اسلام با برق طلا!

چه قدر تاثیر مثبت داشت ؛اندیشه ی عبدلله بن زبیر روی علاقمندی بعضی ها!

کشتی مطلایی که اگر کسی بخواهد به فیض تلاوت آیات حک شده بر رویش دست یابد؛ باید ذره بین به دست بگیرد.بنابراین با وضو بودن فقط ثواب بیشتری دارد و البته اگر اجازه نزدیک شدن به قاری داده شود!