خدای « مَدَّ الْأَرْضَ وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَ أَنْهَارًا ». خدای مسخر کننده ی  شگفتی ساز. خدای زنده کننده ی هر چیز از بطنِ آب. خدای آب های شیرین،آب های شور، آب های تلخ. ما پیر میشویم؛ اگر این آب باریکه هم بِخُشکد!     *زنده رود،باغبادران،مرداد… بیشتر »

  « سلطان میوه ها » بیشتر »

  ای کمالِ شمس! تو را میخوانم؛ در این بازارِ سیاه که به دستِ اجنبی افتاده و فریاد ناسپاسی نمکِ سفره هایمان شده. این منم، که جز توشه باری از شرمساری و امید توسل به سخاوت تو چیزی در چنته ندارم. نمیدانم،صدایم آنقدر قوت دارد که به تو برسد !؟ اگر میرسد. اگر… بیشتر »

«برای تسنیم که قاصد روز شنبه است»   آن که میگوید دوست ات می دارم خنیاگرِ غم گینی ست که آوازش را از دست داده است                        ای کاش عشق را                          زبان سخن بود      هزاران کاکُلیِ شاد در چشمانِ توست هزاران قناریِ خاموش در… بیشتر »

موومان دهم سفر آدمها برای هر مفهومی،تعریفی دارند.اشیاء را،واژه ها را،شعر ها را،تعریف میکنند تا قریب به ذهن و دست یافتنی شود.با تعریف هایشان همه چیز را محدود و چهارچوب بندی میکنند.اما باید دانست؛چیزهایی هست که محدود شدنی نیست.چیزهایی هست که قالب بندی… بیشتر »